Daar is ie!

Ik kom samen met mijn partner de mixed feelings oproepende locatie binnen van het verzorgingstehuis. Daar is mijn al 8 jaar dementerende, inmiddels 2,5 jaar geleden overleden, nog (te) jonge moeder enkele dagen geleden opgenomen, na eerste herstel in het ziekenhuis van haar heupbrekende val bij mij thuis. Mijn stiefvader is al even ervoor mijn moeders kamer binnengegaan en ik hoor hem vlak voordat wij zelf de kamer binnengaan zeggen: “Daar is ie!”

De intens verrukt-verraste blik in mijn moeders ogen op het moment dat deze de mijne vinden, tezamen met de op geen enkele wijze geremde, en daarmee emotioneel extreem intense uiting van blijdschap (schaterlachschreeuwend en schuddend in de rolstoel) vertelt in één keer alle pure moederliefde gedurende haar gehele leven voor haar enige kind, haar zoon, voor mij.