Aan de borst

Ik zit op de bank met mijn babydochter aan de borst. Het is stil. In de stilte hoor ik haar drinkgeluidjes. Ik ruik haar geur. Ik voel me rustig. Sereen. Ik hoef niks.

Ik voel me intiem verbonden met haar. Alsof er energiestromen gaan van mij uit naar haar. Niet alleen via de moedermelk, maar ook vanuit mijn hart en handen. Ik voel dat er warmte terugkomt, dat ze de ervaring van die energie versterkt door er mee te resoneren. En ik voel het vertrouwen in mijn lichaam, dat ik haar te drinken kan geven. En verwondering dat het zo werkt, zonder dat ik er veel voor hoef te doen.

Het is een rustmoment in de hectiek van een jong gezin. Als een kapelletje in de tijd. De energie die tussen ons stroomt is groter dan wij. We resoneren met iets wat groter is dan dat moment.