Opblijven
Het gaat terug naar mijn hele jonge jaren, ik denk dat ik een jaar of drie, vier, vijf was. Mijn ouders hadden vroeger vijf slagerijen, dus die waren overdag druk in de weer. En zelf werd ik opgevoed door een jonge vrouw.
En… ik wilde ’s avonds nooit naar bed. Omdat ik dan, in de huiskamer, liggend op de bank, samen bij mijn ouders was. Ik maakte daar altijd zoveel stennis over dat ik op een gegeven moment mocht blijven liggen op die bank. Dan mocht ik achter mijn vader liggen, gewoon genietend van de tv en de geluiden, en van de rook die mijn vader uitblies. Genieten. En daar viel ik gewoon in slaap.
Ja, dat is mijn herinnering. En het moment daarna voel ik hoe mijn vader mij naar boven brengt, dan hang ik zo achter op zijn rug; dat vind ik ook wel een mooi beeld.