In het ijskoude water

We zijn met z’n vieren in IJsland. Aan het begin van een grote reis. We gaan daarna naar New York en Detroit, waar onze familie woont. Onze zoon heeft zijn basisschooljaren afgesloten, onze dochter zit nog volop in de basisschooljaren. Ik ben al eerder naar IJsland geweest, en op basis daarvan is besloten om een stopover te maken. Een paar dagen.

De mooiste dagtrip is met de landrover naar Landmannalaugur, een rotswoestijn in het binnenland van IJsland. We rijden over een uitgestorven vlakte. We zien af en toe een vogel, heel soms een auto en de navigatie werkt niet, want elke zomer is er weer een andere ‘weg’. Soms een provisorisch aanwijsbord.

En het mooiste is dat we door rivieren rijden die elk jaar veranderen. Het is maar net waar de eerste sneeuw smelt. Je gaat er vanuit dat het allemaal wel gaat, maar je weet het niet zeker. Mijn man en ik vinden het wel spannend, de kinderen vinden het alleen maar prachtig. Als we door zo’n beek rijden, stap ik met opgestroopte broek uit om te voelen of we er doorheen kunnen. Ik zie mijn man achter het stuur, de kinderen met hun hoofd uit het raam. Ik met met mijn voeten in het ijskoude water.