Daaronder is alles zwart
Ik denk dat ik ongeveer een jaar of 17 was. Ik was bij de Eudokiakerk in Kampen, daar is een groot plein en daarnaast is een een soort van water. Het was ’s avonds donker, ik kwam de kerk uit en…
Het trof mij hoe het, het had gesneeuwd, het was prachtig wit, een paar lantaarnpalen brandden, dus het licht scheen er heel mooi op. En het trof mij: daaronder is alles zwart. En dat deed mij heel veel, want mijn oma die had heel veel last van chronische pijn, daar snapte ik niks van, en dat was, dat was mijn grote vraag.
Alles wit, alles goed, en daaronder… alles zwart.