herinneringen

Na de tsunami

Ik ben in Sri Lanka vlak na de tsunami. Buiten is het steamy hot, klam en soms komt de regen met bakken uit de lucht. Overal ligt puin, afval, stukken palmboom, kaalslag. Ik ben hier met een groep Nederlanders die veel geld heeft gedoneerd en mee wil helpen. Samen met mijn lokale partner zijn een…

Lees verder

De omhelzing van Gui

Het is 1988. Ik ben vijfentwintig. We zijn in Deurne, in een straat met rijhuizen. Bijzondere rijhuizen. De garage zit half onder het straatniveau. Om bij de voordeur te komen moet je een aantal stenen tredes op. Een wit, vierkant plaatje met rode cijfers laat zien dat we op het nummer 41 zijn. Het is…

Lees verder

Een heel huis

De eerste dag na mijn scheiding in mijn eigen huis. Ik voelde me de koning te rijk, een en al bevrijding. Kon het bijna niet geloven dat ik een heel huis voor mezelf had. Ik heb nooit op mezelf gewoond, ik ben van huis uit op 19 jarige leeftijd getrouwd, heb drie kinderen groot gebracht…

Lees verder

Aan de borst

Ik zit op de bank met mijn babydochter aan de borst. Het is stil. In de stilte hoor ik haar drinkgeluidjes. Ik ruik haar geur. Ik voel me rustig. Sereen. Ik hoef niks. Ik voel me intiem verbonden met haar. Alsof er energiestromen gaan van mij uit naar haar. Niet alleen via de moedermelk, maar…

Lees verder

Alles past

Een moment waarop ik werd overvallen door twijfel. Houdt ie echt van me? “Voel ‘t”, zei hij dan, “voel, hoe mooi alles past, moeiteloos”, en omhulde me met zijn armen. Mijn lichaam kon zich ontspannen, juist in die armen, juist tegen die borstkas, met zijn rustige ademhaling. Klopt, op dat moment paste alles naadloos. Hier…

Lees verder

Opblijven

Het gaat terug naar mijn hele jonge jaren, ik denk dat ik een jaar of drie, vier, vijf was. Mijn ouders hadden vroeger vijf slagerijen, dus die waren overdag druk in de weer. En zelf werd ik opgevoed door een jonge vrouw. En… ik wilde ’s avonds nooit naar bed. Omdat ik dan, in de…

Lees verder

Ravissant

Het is warm, het is zomer en we rijden in het bos van Twickel. Ik ben 13 jaar en ik zit op de rug van Ravissant. We zijn rechtsaf geslagen na het bruggetje het zandpad op. We zijn in volle galop. Mijn wang ligt aan de linkerkant naast zijn hals. Ik kijk langs zijn oren.…

Lees verder

Het is goed zo

Kroatië, juli 2009. Het loopt tegen de avond aan. Ik zit met mijn partner op een toeristenbus richting Dubrovnik na een toeristische uitstap in Bosnië of in Kroatië zelf. Ik kijk op een bepaald moment onwillekeurig naar buiten en zie een donkerrode ondergaande zon. Plots overvalt me de woordeloze boodschap “Het is goed zo” of…

Lees verder

Een pad van rozen

Het is 4 jaar geleden. Ik had 1.5 jaar daarvoor mijn beste vriendin bij een ongeluk verloren en raakte in tijd van rouw verliefd op een hele bijzondere man. Omdat ik niet zo’n wildebras ben werd ik overrompeld door het gevoel en raakte in de war van alle liefde die me werd geboden.Na een sauna…

Lees verder

Het geluid van trommels en trompetten

Mijn herinnering is een geluid. Het geluid van trommels en trompetten van de ‘zaate herremeniekes’ tijdens de carnavalszondag in Maastricht. Ik loop vanaf het station met mijn moeder van 80, mijn man en mijn drie kinderen over de Wycker Brugstraat richting de Oude Maasbrug. Zoals ieder jaar zijn we prachtig verkleed. Dit jaar zijn we…

Lees verder

Een hele mooie dag

Ik ben een jaartje of acht. Ik kruip uit een een hele warme slaapzak, en ik kruip door de tent. Ik zie dat de rits al open is en ik stap naar buiten. En het eerste wat me opvalt is de dauw die op het gras ligt, en ik zie de bergen in de verte.…

Lees verder

Dakraam open

Ik ben net 18 geworden en… het is al een tijdje geleden, en ik zit op een zolderkamer in Arnhem. Dakraam open, blauwe lucht, de zolder is verder donker. En ik ben er alleen, want ik ben net door mijn vader gebracht met al mijn spullen, in de auto. En toen is hij weggegaan en…

Lees verder

Een heel hard muziekje

Het is erg lang geleden, ik was denk ik een meisje van zo’n 8, 9 jaar. En we zitten in de kamer, bij ons in de huiskamer. Wij woonden in die tijd in Enschede. En mijn pake en oma zijn er, want ik had een pake en een oma. Mijn oma wilde geen beppe heten.…

Lees verder

Daaronder is alles zwart

Ik denk dat ik ongeveer een jaar of 17 was. Ik was bij de Eudokiakerk in Kampen, daar is een groot plein en daarnaast is een een soort van water. Het was ’s avonds donker, ik kwam de kerk uit en… Het trof mij hoe het, het had gesneeuwd, het was prachtig wit, een paar…

Lees verder

De geur van geboorte

Ik neem jullie mee naar december 2004, de geboorte van mijn jongste. De bevalling, ik ben thuis bevallen. Het was  bijna half tien ’s ochtends, en er kwam van dat hele grauwe, gefilterde winterlicht  door door het raam. En ik weet nog, ik was bijna, bijna aan het einde, en ik riep: ‘hè, wat zal…

Lees verder

Een moment van eeuwigheid

Ik zit in de crypte van de abdij Sint Benedictusberg in Mamelis in vrijwel absolute stilte. We praten over 2008. Ineens voel ik God in mijn handen tintelen. Vanuit mijn polsen, in mijn handen en gedeeltelijk in mijn vingers. Na vijf tot zeven minuten gaat de tinteling weg. Een sobere maar indrukwekkende gebeurtenis, niet spectaculair…

Lees verder

In het ijskoude water

We zijn met z’n vieren in IJsland. Aan het begin van een grote reis. We gaan daarna naar New York en Detroit, waar onze familie woont. Onze zoon heeft zijn basisschooljaren afgesloten, onze dochter zit nog volop in de basisschooljaren. Ik ben al eerder naar IJsland geweest, en op basis daarvan is besloten om een…

Lees verder

Aan de ontbijttafel

Ik, mijn man en onze twee dochters. Met zijn vieren in het weekend aan de ontbijttafel. Ik sta ’s ochtends op en ga in mijn pyjama en badjas naar beneden. Of ik mag nog even lekker blijven liggen en mijn man neemt de honneurs waar. De meiden liggen of nog in bed, of zijn al…

Lees verder

Wie troost mijn arme lijf?

Het is juli 2010. Ik zit alleen in de auto. Rechts ligt het ziekenhuis. Daar heb ik een paar maanden geleden gehoord dat ik een zeldzame ziekte heb. Ik zit achter het stuur en kijk door de voorruit. Als ik het ziekenhuis passeer, ‘valt’ er opeens een zin binnen: Wie troost mijn arme lijf? Ik…

Lees verder

Op de savanne

Kenya augustus 1996 Mijn vriendin en ik trekken al ruim twee weken met een kleine groep in een overland-truck door Kenya. Wat een geweldig land is dit! De natuur is veelzijdig en overweldigend. Elke vierkante meter is doordrenkt met leven, van klein: safari-mieren, termieten en krabbetjes tot groot: krokodillen, giraffes en olifanten. Alles leeft en…

Lees verder

Duimpje

Kort na de geboorte van onze dochter, schoof zij haar duimpje op een speciale manier, maar toch routinematig in haar mond. Een geweldig moment om te beleven, zo lief. De tevredenheid, geborgenheid en rust die het jonge schepseltje uitstraalde was machtig mooi om te zien en ervaren.

Lees verder

Daar is ie!

Ik kom samen met mijn partner de mixed feelings oproepende locatie binnen van het verzorgingstehuis. Daar is mijn al 8 jaar dementerende, inmiddels 2,5 jaar geleden overleden, nog (te) jonge moeder enkele dagen geleden opgenomen, na eerste herstel in het ziekenhuis van haar heupbrekende val bij mij thuis. Mijn stiefvader is al even ervoor mijn…

Lees verder

Een warme zomerdag

Ik zit op het Nederlandse strand, een mooie warme zomerdag, ik ruik de zee, zonnebrand en de geur van een zomerse dag. Een dag zoals ik er heel veel in mijn herinnering heb, samen met mijn ouders en zusjes. Mijn hele jeugd heb ik de zomers op het strand doorgebracht. Dagen zonder presteren of iets…

Lees verder

Zuidoever

We komen net van de boot af die ons over het meer van Queenstown, Nieuw Zeeland, naar de zuidoever heeft gebracht. Bij een schapenfarm zijn we – mijn vriendin en ik – op de fiets gestapt en een stukje langs het meer gereden. Nu draaien we naar het zuiden. Vóór ons alleen maar gravel roads.…

Lees verder

Nog één keer haar lievelingsliedje

Mijn oma van mijn vaders kant was een bijzondere vrouw. In mijn ogen was zij een artistieke verschijning met felgekleurde bril en zelfgemaakt kleding. Altijd scherp en eigenwijs, maar helaas zat haar lijf niet mee en stond haar leven vooral in het teken van het ziekenhuis. Uiteindelijk heeft dit geleid tot haar keuze om via…

Lees verder

Het zeil omhoog

Mijn moment, stel je voor…Ik heb een boot. Ik zit op die boot, een zeilboot van een meter of elf. Mijn gezin is aan boord, mijn twee dochters en mijn man. We gaan op vakantie, en dan gaan we meestal, als het goed weer is, de zee op. En het is mooi stralend blauw weer,…

Lees verder

De cirkel is rond

Ik ben in het ziekenhuis. En ik zit naast het bed van mijn vader. Mijn vader, die mij op 15 jarige leeftijd voor het eerst geschoren heeft. Weet je, dan krijg je van dat zachte haar, daar kun je niks mee, dat kun je niet scheren. En de eerste anderhalf, twee maanden dat het bij…

Lees verder

Op het weiland

Ik kies het moment waarop ik samen met mijn twee zusjes en mijn vader uit de auto stap bij één van onze weilanden aan het einde van een mooie zomerdag. Het schemert, het is nog aangenaam warm, de sfeer is rustgevend en veilig. Dit was een gebruik dat meerdere keren per week voorkwam in de…

Lees verder

Zelf ook een herinnering doneren?